Liturgicznych rozważań ciąg dalszy, czyli piętnasty grosz do dyskusji

       ''Sitz im Leben'' - to określenie z zakresu krytyki biblijnej, oznaczające kontekst życiowy, w którym powstał i w którym był wykorzystywany dany fragment Pisma Świętego. Przyczyną poszukiwania ''S im L'' jest to, że tekst biblijny wyrwany z pierwotnego kontekstu zmienia lub traci swoje znaczenie i pozostaje niezrozumiały dla współczesnego czytelnika. [źródło: Wikipedia]

       Odwołując się do kościelnych dokumentów wydanych w okresie działania Komisji do Spraw Reformy Liturgicznej, jak i z czasu, kiedy owoce prac tej Komisji wprowadzano w życie, spróbujmy odkryć ''Sitz im Leben'' dokonanych, liturgicznych przemian:   

30 czerwca 1965, Le renouveau liturgique - List Komisji do spraw Reformy Liturgicznej potępiający eksperymenty i nadużycia litugiczne;

3 września 1965, Mysterium fidei - Encyklika Ojca św. Pawła VI, w której przypomina on tradycyjną doktrynę o ofierze Mszy św., odrzucając jednocześnie błędne doktryny transygnifikacji i transfinalizacji;

24 lipca 1966, Cum oecumenicum concilium - List Świętej Kongregacji Doktryny Wiary potępiający mnożące się w tym czasie błędy doktrynalne dotyczące: objawienia, znaczenia dogmatów, Magisterium Kościoła, grzechu pierworodnego, chrystologii, obiektywności norm moralnych i ekumenizmu;

29 grudnia 1966, Da qualche tempo - List Świętej Kongregacji Rytów potępiający nadużycia liturgiczne;

21 czerwca 1967, Dans sa récente - List Komisji do spraw Reformy Liturgicznej, w którym wzywa się episkopaty poszczególnych konferencji do czuwania nad przestrzeganiem norm liturgicznych;

24 czerwca 1967, Sacerdotalis caelibatus - Encyklika Ojca św. Pawła VI potwierdzająca dyscyplinę kościelnego celibatu wobec ciągłej jego kontestacji;

28 października 1967, Ratione abita - Relacja z Synodu biskupów, która wymienia poważne zagrożenia dla wiary, przypominając jednocześnie tradycyjne podstawy teologii katolickie;

30 czerwca 1968, uroczyste Credo Ojca św. Pawła VI, podczas to którego, papież w samym apogeum  ''Rewolucji kulturalnej'' wyznaje wierność tradycyjnej doktrynie i duchowemu dziedzictwu Kościoła;
25 lipca 1968 roku, Humane vitae - Encyklika papieska, w której zostaje potwierdzona tradycyjna doktryna katolicka dotycząca ludzkiej płodności;
15 października 1968, Deklaracja Komisji kardynalskiej potępiająca błędy Katechizmu holenderskiego;
2 lutego 1969, L'année qui vivent - List Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej, który wobec silnej kontestacji kapłańskiego celibatu potwierdza jego kościelną dyscyplinę;
2 lutego 1970, Le dichiarazioni - List papieski do Sekretariatu Stanu, w którym Paweł VI jeszcze raz potwierdza kapłański celibat;
8 grudnia 1970, Quinque iam anni, Adhortacja apostolska, w której pasterze Kościoła zostają wezwani do obrony tradycyjnej doktryny wobec szerzących się teologicznych błędów;
20 stycznia 1972, En cete période, - List Świętej Kongregacji Wychowania Katolickiego dotyczący zaprzestania wykładu w seminariach duchownych zdrowej doktryny filozoficznej;
21 lutego 1972, Mysterium Filii Dei - Deklaracja Świętej Kongregacji Doktryny Wiary potępiająca poważne błędy teologiczne godzące w podstawowe prawdy wiary jak dogmaty o Trójcy i Wcieleniu Syna Bożego;
2 marca 1972, Cum de fragmentis - Deklaracja Świętej Kongregacji Doktryny Wiary, potwierdzająca doktrynę dotyczącą rzeczywistej obecności Chrystusa w Eucharystii oraz przypominająca o konieczności spożywania również najdrobniejszych cząstek konsekrowanego chleba;
16 czerwca 1972, Sacramentum paenitentiae - Dokument Świętej Kongregacji Doktryny Wiary, który gani nadużycia związane z udzielaniem powszechnego rozgrzeszenia i odejścia od praktyki spowiedzi indywidualnej;
11 kwietnia 1973, Haec sacra Congregatio - List Świętej Kongregacji Doktryny Wiary, w którym piętnowane są błędne doktrynalne dotyczące nierozerwalności związku małżeńskiego i  potwierdzona zostaje obowiązująca, tradycyjna nauka w tej materii;
24 czerwca 1973, Mysterium Ecclesiae - Deklaracja Świętej Kongregacji Doktryny Wiary, w której potępione zostaję poważne błędy teologiczne godzące w jedność Kościoła, kapłaństwo hierarchiczne oraz nieomylność kościelnego Magisterium;
17 października 1973, Dopo la pubblicazione - Nota Sekretariatu ds. Jedności chrześcijan, w której wyjaśniona zostaje doktryna o interkomunii i potępione są jej błędne interpretacje;
9 marca 1974, Le vetement religieux - List Świętej Kongregacji dla Zakonów i Instytutów Świeckich, w którym zostają wyliczone szkody duchowo-moralne płynące z porzucania przez osoby konsekrowane stroju duchownego;
18 listopada 1974, Quaestio de abortu - Deklaracja Świętej Kongregacji Doktryny Wiary, w którym zostaje potępiona nowa proaborcyjna mentalność, również w niektórych kręgach kościelnych!;
20 listopada 1974, Lumen Ecclesiae - List papieski, który potwierdza ciągłą aktualność filozofii św. Tomasza, której to wykład został porzucony w wielu seminariach i ateneach kościelnych;
8 grudnia 1974, Paterna cum benevolentia - Adhortacja apostolska, w której Ojciec św. Paweł VI ubolewa nad szerzeniem się w Kościele ducha niezgody i rozłamu;
13 marca 1975, Quacumque sterilizatio - Dokument Świętej Kongregacji Doktryny Wiary uznający jako moralnie niedopuszczalną sterylizację ludzi;
26 czerwca 1975, Les formes multiples de la superstition - Dokument Świętej Kongregacji Doktryny Wiary, w którym potwierdzone zostaje, wbrew opinii wielu katolickich księży i teologów, tradycyjne nauczanie o naturze i istnieniu złych duchów;
29 grudnia 1975, Persona humana - Deklaracja Świętej Kongregacji Doktryny Wiary, w której potwierdzone zostaje, pomimo powszechnej kontestacji, tradycyjne nauczanie Kościoła na temat ludzkiej seksualności;
       ... zakończmy tę bolesną litanię w tym miejscu.
     Biorąc pod uwagę dość specyficzny ''życiowy kontekst'' lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, na tle którego wprowadzano w życie posoborowe reformy zastanówmy się, czy aby nie warto byłoby dziś przyjrzeć się raz jeszcze założeniom, które legły u podstaw dokonanych przemian?
Mater Ecclesiae - ora pro nobis!